تقویم شیعه
یازدهم صفر
لیلة الهریر در جنگ صفین
خاتمهی جنگ صفین نبرد لیلة الهریر» در یازدهم ماه صفر سال ۳۸ هجری قمری بود. در آن شب سپاه معاویه ملعون از شدت سرما مانند سگ صدا میکردند، چون هریر» به صدای سگ میگویند. امیر المومنین علیه السلام ذو الفقار به دست و سوار بر اسب پیامبر صلی الله علیه و آله شمشیر میزد و به هر شمشیری که میزد تکبیر میگفت و شجاعی را به خاک میافکند. مقتولین به دست آن حضرت در آن شب بیش از ۵۰۰ نفر نقل شده است، و تا صبح مشغول جنگ بودند به گونه ای که ذو الفقار چند مرتبه خمیده شد و آن بزرگوار با زانوی مبارک آن را راست نمودند. در این جنگ جمعی از لشکر امیر المومنین علیه السلام به شهادت رسیدند، که از جمله آنها عمار یاسر، اویس قرنی، هاشم مرقال، پسر هاشم، خزیمة بن ثابت، صفوان بن حذیفة و عبد الله بن بدیل با برادرش عبد الرحمن بن بدیل، عبد الله بن حارث برادر مالک اشتر، که از خواص امیر المومنین علیه السلام بودند. از لشکر معاویه جمع کثیری به درک واصل شدند، و این جنگ ۱۴ ماه به طول انجامید. سر انجام با حیله عمرو عاص و نفاق عدهای مثل اشعث بن قیس کندی کار به حکمیت کشید.
تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۶۳-۶۴
امام» برترین نام نزد خدا
شیخ عیاشی رضوان الله علیه روایت کرده است:
۹۰- عن هشام بن الحكم عن أبي عبد الله عليه السلام في قول الله " انى جاعلك للناس اماما " قال: فقال: لو علم الله ان اسما أفضل منه لسمانا به.
امام صادق علیه السلام در تفسیر آیه تو را به عنوان امام برای مردم برگزیدم» فرمودند: اگر خداوند نامی برتر از امام» سراغ داشت، ما را به آن مینامید.
تفسیر العیاشی، جلد ۱، صفحه ۷۷، حدیث ۹۰، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات
تقویم شیعه
هشتم صفر
وفات حضرت سلمان رحمه الله
حضرت سلمان رحمه الله در این روز در سال ۳۶ هجری قمری در سن ۲۵۰ سالگی _ و بنا بر نقلی ۳۵۰ سالگی یا بیشتر _ در مدائن از دنیا رفت. او را سلمان بن الاسلام و سلمان پاک و سلمان خیر و سلمان محمدی صلی الله علیه و آله لقب دادهاند، و در خطاب به او گفتهاند: السلام علیک یا من خلط ایمانه بأهل البیت الطاهرین علیهم السلام». امیر المومنین علیه السلام فرمودند: سلمان از کسانی بود که بر حضرت زهرا علیها السلام نماز خواند». همچنین امام صادق علیه السلام فرمودند: سلمان علم اول و آخر را درک کرد، و او دریایی است که هر کسی را بهرهای از آن نیست، و او از ما اهل بیت است». جبرئیل به پیامبر صلی الله علیه و آله عرضه داشت: اشتیاق بهشت به سلمان بیشتر از اشتیاق او به بهشت است».
شرح حال آن بزرگوار در کتابهای مختلف بیان شده، و در بزرگی مقام و قدر او همین اندازه بس که مولانا امیر المومنین علیه السلام وسایل غسل و کفن او را آوردند و او را غسل داده و کفن نمودند و بر او نماز خوانده دفن نمودند.
او از کسانی است که در بارهی امر خلافت و غصب آن بر ابو بکر اعتراض کردند. سلمان به پا خاست و گفت: ای ابا بکر ! هنگامی که مرگ به سراغت آید امرت را به که میسپاری؟ هنگامی که از احکام امت از آنچه نمیدانی سوال کنند به که پناه میبری؟ آیا تو امام بر کسی هستی که اعلم از توست؟! مقدم بدار هر آنکه خدا او را مقدم داشته و همواره رسول خدا صلی الله علیه و آله در طول حیاتشان او را _ بر دیگران _ مقدم میداشت؛ و هنگام وفات هم او را بر تو مقدم داشت ! آیا قول و وصیت رسول خدا صلی الله علیه و آله را فراموش کرده ای که فرمود: تو را نفع نمیرساند مگر عملت و چیزی را به دست نمیآوری مگر آنچه جلوتر فرستاده باشی؟ پس اگر برگردی نجات مییابی ! تو هم شنیدهای آنچه ما شنیدهایم؛ ولی انکار کردی و ما بدان اقرار نمودیم ! پس تو و ما بر خدا وارد خواهیم شد؛ و خدا هرگز بر بندگانش ظلم نمیکند».
تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۶۱-۶۲
تقویم شیعه
هفتم صفر
شهادت امام مجتبی علیه السلام
در این روز در سال ۵۰ هجری قمری امام مجتبی علیه السلام در سن ۴۷ سالگی در مدینه به شهادت رسیدند ولی اشهر بین علمای امامیه شهادت حضرت در ۲۸ ماه صفر است.
رسول خدا صلی الله علیه و آله در بارهی حضرت مجتبی علیه السلام فرمودهاند: کسی که بر او بگرید کور نمیشود روزی که چشمها نمیبینند، و کسی که بر آن حضرت محزون باشد دلش محزون نمیشود روزی که دلها محزون است، و کسی که آن حضرت را در بقیعش زیارت کند قدمش بر صراط ثابت میماند روزی که قدمها بر صراط میلغزد .
نسب شریف آن حضرت علیه السلام
از طرف مادر، جدشان خاتم الانبیاء و المرسلین محمد بن عبد الله صلی الله علیه و آله، جدهشان جناب خدیجه بنت خویلد ام المومنین علیها السلام است و از طرف پدر جدشان سید بطحاء حضرت ابو طالب علیه السلام، جدهشان جناب فاطمه بنت اسد علیها السلام است. پدر: مولی الموالی امیر المومنین علی بن ابی طالب علیهما السلام. مادر: سیدة النساء فاطمه زهراء علیها السلام. برادرانی مانند حضرت سید الشهدا علیه السلام و ابا الفضل العباس علیه السلام، و خواهرانی همچون زینب کبری و ام کلثوم علیهما السلام.
بعضی از صفات آن حضرت علیه السلام
در جود و سخاوت زبانزد همگان بود، به حدی که در طول عمر شریف سه بار مالشان را _ حتی کفش خود را _ در راه خدا تقسیم کردند. حلم و صبر آن حضرت تعجب همگان را بر انگیخته بود. مروان با آن بغض و عنادی که داشت بعد از تیرباران شدن جنازه میآید و تابوت آن حضرت را به دوش میکشد. هنگامی که امام حسین علیه السلام از او سوال میکند: تا دیروز غیظ و کینهی او را داشتی و امروز تابوت او را حمل میکنی؟ مروان در پاسخ می گوید: با کسی این کارها را کردم که حلمش با کوهها برابر بود.
عمر شریف آن حضرت علیه السلام
مشهور طبق روایت حضرت باقر و حضرت صادق علیهما السلام عمر شریف آن حضرت ۴۷ سال و چند ماه بوده است.
شهادت آن حضرت علیه السلام
بعد از آتشبس بین حضرت و معاویه لعنه الله، امام علیه السلام به مدینه باز گشتند و ده سال در آنجا بودند تا اینکه معاویه توسط جعده دختر اشعث کندی لعنت الله علیهما آن حضرت را مسموم کرد. مدت مسمومیت حضرت چهل روز طول کشید. هنگامی که ارتحال حضرت نزدیک شد، امام حسین علیه السلام را با دیگر فرزندان امیر المومنین علیه السلام طلبیدند، و ودایع امامت و کتب رسول خدا صلی الله علیه و آله و امیر المومنین علیه السلام و سلاح آن حضرت را به امام حسین علیه السلام سپردند و به آنچه امیر المومنین علیه السلام به آن حضرت وصیت فرموده بودند اهل بیت و شیعیانش را وصیت فرمود که امام بعد از من برادرم امام حسین علیه السلام است، دستوراتش را اطاعت کنید و از مخالفت با او بپرهیزید. سپس فرمود: شما را به خدا میسپارم و او خلیفهی من بر شماست، چشمان مبارک خود را بست و دو دست و پا را دراز کرد و از دنیا رفت در حالی که میفرمود: لا اله الا الله. صدای گریه و ناله از منزل آن حضرت بلند شد، و مدینه از ناله و ضجه مانند روزی شده بود که رسول خدا صلی الله علیه و آله از دنیا رفت. برادران، اولاد، شیعیان صدا به نوحه و ناله بلند کرده، امام حسین علیه السلام در حالتی که اشک میریخت متوجه غسل و حنوط کفن برادر شدند، سپس بر آن مظلوم نماز خواندند و جنازه را برای تجدید عهد با رسول خدا صلی الله علیه و آله به طرف روضه منوره نبویه بردند و آن وقایع اتفاق افتاد. بدن را به بقیع آوردند، امام حسین علیه السلام داخل قبر شد و بدن برادر را دفن کرد و هنگام خروج از قبر در حالت گریه میفرمود:
ءأدهن رأسی أم أطیب محاسنی
و رأسک معفور و أنت سلیب؟
یعنی: آیا من، موی سرم را روغن بزنم و یا موی محاسنم را با عطر خوشبو کنم، با اینکه سر تو روی خاک است و تو همچون درخت شاخ و برگ ریخته، شدهای».
فلازلت أبکی، ما تغنت حمامة
علیک و ما هبت صبا و جنوب
یعنی: من، همواره برای تو گریه میکنم، تا زمانی که کبوتر آواز میخواند و باد شمال و جنوب، میوزد.»
بکائی طویل و الدموع غزیرة
و أنت بعید و المزار قریب
یعنی: گریهی من، طولانی است و اشکهایم روان است، تو از ما دور شدهای، ولی قبرت به ما نزدیک است».
فلیس حریبا من أصیب بماله
و لکن من واری أخاه، حریب
یعنی: آن کس که مالش ربوده شده، غارت شده نیست، بلکه غارت شده، کسی است که برادرش را در دل خاک، بپوشاند».
تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۵۷-۶۰
درباره این سایت